Interview met burgemeester Mulder - Vrijheid voelen Inulst

‘Ik voel me een Zeeuws-Vlaming, maar ben het niet. Maar ik voel me hier thuis.’ Dat gevoel had burgemeester Jan-Frans Mulder al snel na zijn installatie. In de afgelopen negentien jaar is dat gevoel enkel versterkt. Nu hij afscheid neemt als burgemeester van Hulst staat één ding vast: onze goedlachse burgemeester blijft in ‘zijn’ gemeente wonen.


Een vertrouwd gezicht
Negentien jaar burgemeester. Hij kent het gebied als zijn broekzak. En de mensen kennen hem. “Tijdens Vestrock kwam een midden dertiger naar me toe en zei dat hij nooit echt bewust een andere burgemeester heeft gekend. Dat doet je toch even nadenken”, zo vertelt burgemeester Mulder. Hij is een vertrouwd gezicht voor de inwoners. “Ik heb het vooral ook zo lang gedaan omdat ik het leuk vond. Vooral de combinatie van bestuurder/manager en het zijn van burgervader, was wat er voor zorgde dat ik het leuk bleef vinden. Daarbij komt dat ik in Hulst steeds mezelf kon blijven. Dat is ook echt een zegen. Ik hou van een kwinkslag. Gooi er dan ook vaak een geintje in; maar als het moet ben ik ook serieus. Een goede balans tussen ernst en luim doet wonderen!”

Lief en leed
Negentien jaar, dat betekent heel wat mooie en minder mooie momenten. Heel wat officiële openingen en contacten van allerlei soort: van sport, scouting, brandweer en carnaval tot onderwijs, agrariërs, politie en kunst met een grote en kleine K. Ontelbare keren heeft hij inwoners mogen vertellen dat het ‘hare/zijne Koninklijke hoogheid had behaagd’. “Als burgemeester deel je echt het lief en leed in je gemeente. Je bent er voor jong en oud en alles er tussenin. Dat maakt het een heel afwisselend bestaan.”

Neuzen dezelfde kant op
“Een dossier dat me mijn hele tijd als burgemeester heeft bezig gehouden, is dat van de Hedwige polder”, zo vertelt de burgemeester. “Vanaf het begin was het Hedwige-dossier aan de orde. De staatssecretaris kwam. De vraag was welke positie gaat Hulst innemen?
De gemeenteraad hinkte op twee gedachten. Er uithalen wat er in zit? Of nee, nee en nee? We zijn daar uitgekomen. Hulst was uiteindelijk een eenheid. En daar ben ik trots op. Samen oplossingen vinden, daar gaat het om.
Zo hadden we kort na de herindeling in 2003 het vraagstuk over de gemeentevlag op tafel liggen. Het besluit over het gemeentewapen was al voor de herindeling gevallen. Maar wat met de vlag? Ook daar stonden de neuzen niet allemaal dezelfde kant uit. Maar ook dat kwam goed.
Het was uiteindelijk een raadslid uit voormalig Hontenisse, die voorstelde om de vlag van de oude gemeente Hulst over te nemen voor de nieuwe gemeente. Hoe mooi is dat! En nog zuinig ook. We moesten geen nieuwe vlaggen kopen; de oude even de wasmachine in en we
waren klaar”, voegt hij met een glimlach toe.

Burgervader bij crisissen
Als burgemeester ben je ook degene die bij calamiteiten leiding geeft aan het crisisteam. En dat heeft burgemeester Mulder geweten. Zeker in de periode 2003 – 2009 was het met regelmaat ‘prijs’. Sinds zijn komst liepen meerdere schepen vast op de Westerschelde. Containerschip Fowairet was daarvan wel het meest zorgwekkend. Dat schip had 127 containers met gevaarlijke stoffen aan boord en had scheuren in de romp. Maar ook de grote stroomstoring (2005), gasstoring (2006) en waterstoring (2007), waren situaties die op het bord van de burgmeester kwamen. Eind 2015 werden Syrische vluchtelingen tijdelijk opgevangen in Den Dullaert. Dat zorgde voor verdeeldheid. Tijdens een informatieavond liepen de gemoederen dan ook hoog op. Een andere situatie die de burgemeester nog op het netvlies staat, is die van de branden in woonzorgcentrum De Blaauwe Hoeve. De branden ontstonden door kortsluiting in de meterkast. “Ik heb toen besloten dat de bewoners daar niet konden terugkeren. Het probleem eerst oplossen, was mijn credo. Hoe vervelend ook. Maar het zal je vader of moeder maar zijn die daar woont. Daar moet je niet aan denken”, aldus de burgemeester. En alsof burgemeester Mulder nog niet genoeg crisissen te verduren had, was daar in het voorjaar 2020 de coronacrisis… “Vreselijk vond ik die lege terrassen op de markt. Hulst was gewoon Hulst niet meer.”

Grensgemeente
“Als ik terugdenk aan de coronacrisis, blijft het sluiten van de grens het meest bizarre moment voor me”, zegt de burgemeester. “Ik heb de samenwerking met onze Belgische buren altijd belangrijk gevonden. Het zijn je buren! En beter een goede buur, dan een verre vriend.
Samenwerken met je buren kan leiden tot hele mooie dingen. Kijk maar naar de rotonde op de grens in Kapellebrug. Die was er nooit gekomen als we niet een prima relatie hadden gehad met Stekene, Sint-Gillis-Waas en Beveren. Dat geldt ook voor het Grenspark
Groot Saeftinghe.
Een geweldig grensoverschrijdend project, waarbij wordt gedacht vanuit de ‘oer’ van het gebied. Natuur, agrariërs en haven geven elkaar de hand in het Grenspark. Dat zorgt voor mooie projecten en resultaten. De Hedwigepolder blijft me tot de laatste dag van mijn
burgemeesterschap bezig houden! En dat geldt ook voor de warme banden met onze Vlaamse streekgenoten hier in de grensstreek.”

Uitdagingen
Naast Belgische buren heeft Hulst ook Zeeuwse en Zeeuws-Vlaamse buren. Als langst zittende burgemeester in Zeeland is hij voorzitter van de Zeeuwse Burgemeesterskring. De gemeente Axel kende Jan-Frans Mulder goed. Daar was hij burgemeester van september 2000 tot januari 2003. “Toen ik in Axel burgemeester was, vond ik Hulst altijd al heel leuk. Gemoedelijk en Bourgondisch”, vertelt hij. “Ik zag ook wel uitdagingen. Daarmee zijn we aan de slag gegaan. De afwikkeling van het Bam-plan stond als eerste klus op de agenda. Daarna zag plan De Nieuwe Bierkaai het levenslicht. Ook aan de entree van Hulst – aan de Stationsweg – is veel vernieuwd. Daar zijn aardig wat ‘rotte plekken’ opgefrist.
Kort voor mijn installatie opende de Westerscheldetunnel. De veerdienst Perkpolder – Kruiningen was niet meer. Met de gebiedsontwikkeling Perkpolder zijn we niet over één nacht ijs gegaan. Maar het wordt mooi, dat weet ik zeker. Een echte aanwinst voor onze gemeente.”

Met pensioen
En dan ben je negentien jaar burgemeester geweest en ga je met pensioen…. Wat dan?! Burgmeester Mulder ziet de toekomst zonnig in. “Ik ga dingen doen waar ik geen tijd voor had. En het eerste halfjaar doe ik vooral niks. Ik ga de vrijheid voelen!”, antwoordt hij lachend.
“En zoals het #INULST hoort: Het leven vieren!”